Λογιστικός και Φορολογικός Ισολογισμός

Γράφει ο Δημήτρης Κακούρας

Βρισκόμαστε ήδη στον πέμπτο χρόνο εφαρμογής του νόμου (Ν.4308/24.11.2014) που καθιέρωσε τα  Ελληνικά  Λογιστικά  Πρότυπα  και τροποποίησε σημαντικά τον τρόπο τήρησης των λογιστικών αρχείων (βιβλίων)  καθώς και της  έκδοσης (ηλεκτρονικής η χειρόγραφης)  των  στοιχείων,  γνωστότερος παλαιότερα ως Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων ( Κ.Β.Σ.).

Σε αρκετές  ελληνικές επιχειρήσεις δεν έχει ακόμα γίνει επαρκώς κατανοητή η δυνατότητα που  ο συγκεκριμένος νόμος  παρέχει  σε ότι αφορά  την τήρηση διπλής σειράς λογιστικών αρχείων που έχουν σαν σκοπό να απεικονίσουν  διακριτά όχι μόνο το λογιστικό και φορολογικό αποτέλεσμα αλλά και τον λογιστικό και φορολογικό ισολογισμό. Διευκρινίζεται, ότι η δυνατότητα αυτή  παρέχεται από το νόμο ανεξαρτήτως του λογιστικού πλαισίου (ΔΠΧΑ η ΕΛΠ)  που η κάθε οντότητα έχει επιλέξει ή είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει.  

Η συνήθης από το παρελθόν διαδικασία εξωλογιστικής προσαρμογής του λογιστικού αποτελέσματος στο φορολογικό αποτέλεσμα  δεν είναι πλέον ενδεδειγμένη ειδικά για τις επιχειρήσεις που τηρούν πλήρη σειρά λογιστικών αρχείων και έχουν επιλέξει να διαφοροποιήσουν τις αξίες αποτίμησης  των περιουσιακών τους στοιχείων και υποχρεώσεων (για τις περιπτώσεις στις οποίες παρέχεται η δυνατότητα αυτή)  από το ιστορικό κόστος σε εύλογη αξία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι προσωρινές διαφορές (ετεροχρονισμός) λογιστικής και φορολογικής βάσης δημιουργούνται  και στην περίπτωση που μία επιχείρηση χωρίς να υιοθετήσει την εύλογη αξία προσδιορίζει για παράδειγμα  τον συντελεστή απόσβεσης πάγιου περιουσιακού στοιχείου με βάση την ωφέλιμη οικονομικά ζωή του (technical depreciation) και όχι με βάση τον προβλεπόμενο από τις εκάστοτε φορολογικές διατάξεις συντελεστή (tax depreciation).

Η εξέλιξη της πληροφορικής και των εφαρμογών  επιτρέπουν σήμερα με τον κατάλληλο σχεδιασμό την τήρηση διπλής διακριτής σειράς λογιστικών αρχείων (mirrors)  για την λογιστική και φορολογική βάση χωρίς να απαιτείται διπλή καταχώρηση των συναλλαγών.

Πως μεγιστοποιούμε τις πιθανότητες επιτυχίας ενός ξενοδοχείου;

Γράφει ο Ξενοφών Πετρόπουλος

Αρκεί μια καλή ιδέα και η ύπαρξη χρηματοδότησης για την βέλτιστη απόδοση μιας ξενοδοχειακής μονάδας και κατ’ επέκταση τη βιωσιμότητα της επένδυσης; Μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως τη σημερινή εποχή οι ξενοδόχοι και οι δυνητικοί επενδυτές αντιμετωπίζουν μεγαλύτερες προκλήσεις από ποτέ, αναφορικά με τη μέγιστη αξιοποίηση της μονάδας τους.

Το ελληνικό ξενοδοχειακό επιχειρείν αναπτύσσεται σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερα ανταγωνιστικό και πολύπλοκο. Πλέον, ο ξενοδόχος πέρα από τις υπόλοιπες ξενοδοχειακές μονάδες στον προορισμό που δραστηριοποιείται, καλείται να ανταγωνιστεί τις πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης, να χειριστεί με βέλτιστο τρόπο τα πολλαπλά και απαιτητικά κανάλια πώλησης, να ελέγχει καθημερινά το κόστος λειτουργίας αυξάνοντας παράλληλα την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών, να προσαρμόζεται και να ικανοποιεί τις επιθυμίες διαφορετικών γενεών ταξιδιωτών, καθώς και να ακολουθεί τις εξελίξεις της τεχνολογίας. Ταυτόχρονα, η εφαρμογή της παγκοσμιοποίησης και στον τομέα των ταξιδιών σημαίνει ότι ένα ξενοδοχείο στη Μύκονο ανταγωνίζεται ευθέως με αντίστοιχες μονάδες στην Ίμπιζα ή ακόμα και στο Πουκέτ.

Ένας επενδυτής ανεξαρτήτως μεγέθους επένδυσης ή ένας ξενοδόχος που θέλει να προχωρήσει σε ανακαίνιση ή επέκταση του ξενοδοχείου του, πρέπει να δημιουργήσει εξ αρχής έναν σταθερό οδηγό επιχειρησιακής λειτουργίας. Ο οδηγός αυτός θα αποτυπώνει με λεπτομέρεια όλα τα βήματα που θα πρέπει να ακολουθήσει για να εξασφαλίσει την ανάπτυξή του.

Η εις βάθος μελέτη και ανάλυση της αγοράς, των παγκόσμιων και τοπικών ανταγωνιστών, της μελλοντικής προσφοράς και ζήτησης, των τάσεων στον σχεδιασμό μείγματος δωματίων και υπηρεσιών και η απεικόνιση όλων αυτών στην ανάπτυξη χρηματοοικονομικών μοντέλων, διαφορετικών σεναρίων λειτουργίας και μακροπρόθεσμων προβλέψεων, αποτελεί το πιο σημαντικό εργαλείο ώστε ο ξενοδόχος ή ο επενδυτής να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες επιτυχίας και ταυτόχρονα να μειώσει το επιχειρηματικό του ρίσκο.

Ενημερωτικό Δελτίο Ιουνίου 2019

Διαβάστε στο Ενημερωτικό Δελτίο Ιουνίου:

  1. Η παραδοχή της συνέχισης της δραστηριότητας (Going concern assumption – GC) 

Επιπλέον, μαζί με την αρθρογραφία μπορείτε να διαβάσετε τη γνωμοδότηση της Τεχνικής και Φορολογικής Επιτροπής σε ένα εύρος θεμάτων όπως προκύπτουν από την ενδελεχή ανάλυσή τους.

Δείτε περισσότερα εδώ. 

Οι Συμβάσεις με συνδεδεμένα μέρη στο νέο Δίκαιο της Ανώνυμης Εταιρείας

Γράφει ο Θεόδωρος Αντωνάκης και ο Γεώργιος Σγουράκης

Ένα από τα πρώτα νομοθετήματα του περασμένου αιώνα, ο ιστορικός ΚΝ 2190/1920, διάγει προς τον τερματισμό της ύπαρξής του με την άφιξη του έτους 2019. Μετά και την κατάργηση των διατάξεων περί μετατροπών, συγχωνεύσεων και διασπάσεων των Α.Ε., ο ΚΝ 2190/1920 θα εφαρμόζεται, έπειτα από σχεδόν 100 χρόνια ισχύος, μόνο στις περιπτώσεις που ορίζονται στις μεταβατικές διατάξεις του Ν. 4548/2018. Από 01.01.2019 ισχύει ο νέος Νόμος για τις Α.Ε. (Ν. 4548/2018), ο οποίος αποτελεί μια προσπάθεια εκσυγχρονισμού και εκμοντερνισμού του ελληνικού εταιρικού δικαίου στα πλαίσια των μνημονιακών δεσμεύσεων της Χώρα. Η αλλαγή αυτή προτιμήθηκε να γίνει με ένα νέο νομοθετικό κείμενο και όχι με μια εκ νέου τροποποίηση του υπάρχοντος ΚΝ 2190/1920.

Ένα από τα ζητήματα που αφορούν τους χρήστες των χρηματοοικονομικών καταστάσεων είναι και οι συναλλαγές της Α.Ε. με τα συνδεδεμένα μέρη. Τα θέματα που αφορούν τις συναλλαγές της Α.Ε. με τα συνδεδεμένα μέρη αναλύονται μέσω μιας συνοπτικής παρουσίασης των διατάξεων των άρθρων 99, 100 και 101 του Ν. 4548/2018 με αναφορές και στις αντίστοιχες διατάξεις του άρθρου 23α του ΚΝ 2190/1920. Δέον να σημειωθεί ότι η παρούσα μελέτη διερευνά το θέμα των συναλλαγών της Α.Ε. με τα συνδεδεμένα φυσικά πρόσωπα και οντότητες καθαρά από τη σκοπιά του εταιρικού δικαίου και δεν υπεισέρχεται σε τυχόν φορολογικές προεκτάσεις.